Studenci uniwersyteccy uczęszczają na wykłady przez cały tydzień. Słuchają jak nauczyciele opowiadają przez 1-3 godziny, ale mało z tego wynoszą, mimo że w klasie jest jednocześnie 20-100 osób! W liceach jest ten sam problem. Dlaczego? Bo to zwyczajnie najłatwiejszy i najtańszy sposób na uczenie dużej grupy w krótkim czasie. Jednak wykłady zawierają wiele czynników, przez które stają się nieefektywne.
Alan Kalish i Joan Middendorf, dwoje wykładowców z Uniwersytetu w Indianie, zamieściło w 1996 w dzienniku „Narodowe Forum Nauczania i Nauki” artykuł wyjaśniający, jak możliwość zapamiętania informacji i skupienia się przeciętnego człowieka czynią długie wykłady mniej wartościowymi. Wykorzystali badania przeprowadzone w 1976 roku aby szczegółowo pokazać zmiany skupienia przeciętnego ucznia.
Badania z 1976 wykazały, że uczniowie potrzebują pięciu pierwszych minut na zaadaptowanie się w klasie, a następnie skupiają się przez 10-18 minut. Po tym następuje spadek uwagi i nie ma znaczenia, jak ciekawy jest temat lub dobry nauczyciel. Skupienie powraca w 3-4 minutowych interwałach bliżej końca wykładu.
Te badania zostały przeprowadzone na długo przed pojawieniem się smsów, Twittera i Facebooka, więc prawdopodobnie obecnie uczniowie stają się rozkojarzeni jeszcze łatwiej.
Artykuł przedstawia także opracowanie naukowe z 1985 roku, które badało umiejętność skupienia się uczniów podczas 20-minutowej prezentacji. Badacze zakładali, że dzięki temu ostatnie parę minut będzie łatwiejsze do przyswojenia, jednak największe skupienie zaobserwowano na początku zajęć, a wielu studentów rozpraszało się po 15 minutach. Problem stanowi tylko to, że badania nie były przeprowadzane podczas wykładów ani lekcji.
Po opracowaniu tematu Kalish i Mittendorf zasugerowali, żeby nauczyciele robili coś innego co 15 minut wykładu. To pomaga ponownie skupić się uczniom.
Internet umożliwił nauczanie w 15 minutowych sesjach bez potrzeby nauczania w klasie. Ale tradycyjne nauczanie nadal jest ważne. Zamiast wykładów, czas należy poświęcić na rozmowę między uczniem a nauczycielem. To pozwala studentom na bardziej szczegółową naukę przez dyskusję, co jest używane przez wiele organizacji, biznesów i egzaminy językowe.
Dla tych, którzy skupiają się na bardziej technicznych przedmiotach, czas w klasie zapewnia szansę na rozmowę ze sobą i rozwijanie projektów. To pozwala na więcej interakcji, co jest bardzo ważne, by zapobiec kolejnemu spadkowi skupienia.
Dzięki robieniu tego wszystkiego, lekcje i wykłady bardziej angażują ludzi. To pozwala nauczycielom na łatwiejszą pracę z uczniami i radzenie sobie z różnymi umiejętnościami, poziomami i wiekiem w tych samych klasach, szczególnie wśród studentów uniwersyteckich.